سکوت علمای شیعه به معنای چشم‌پوشی از تاریخ نیست

به گزارش عاشورا نیوز به نقل از خبرگزاری مهر، آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، به مناسبت ایام فاطمیه بیانیه ای صادر کرد.

متن این بیانیه به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

هر سال ایام فاطمیه که می‌شود برخی از سایت‌ها و کانالهای منسوب به بخشی از اهل سنت حوادثی را که در فاصله رحلت پیامبر عظیم الشان – صلی الله علیه و آله – تا شهادت فاطمه زهرا – سلام الله علیها- گذشت و در نهایت به شهادت حضرت کشیده شد، مورد انکار قرار داده و بالطبع امامان اهل بیت – علیهم السلام – و عالمان شیعه را که از مصیبت‌های نابحق رفته بر صدیقه طاهره سخن به میان آورده‌، در معرض تهمت قرار می‌دهند و این در حالی است که نقل مصائب مورد اشاره – به ویژه حمله به خانه صدیقه طاهره – از نقل‌های مسلم تاریخ و غضب حضرت از شخص خلیفه اول، مطلبی است که در متون معتبر و متعدد سنیان آمده است.

(ر. ک: صحیح بخاری، ج ۸، ص ۱۸۵؛ همان، ج ۴، ص ۹۶؛ الامامه و السیاسه، ج ۱، ص ۳۰؛ انساب الاشراف، ج ۱، ص ۵۸۶؛ المصنف، ج ۸، ص ۵۷۲؛ المعجم الکبیر، ج ۱، ص ۶۲؛ کنز العمال، ج ۵، ص ۶۳۲؛ العقد الفرید، ج ۵، ص ۲۱؛ تاریخ دمشق، ج ۳۰، ص ۴۳۰؛ مجمع الزوائد، ج ۵، ص ۲۰۳؛ و …).

به این بهانه راقم این سطور، نکاتی را بیان می‌کند:

۱. گردانندگان این سایت‌ها و کانال‌ها توجه داشته باشند که عالمان مصلح امامیه هرچند به همگرایی مسلمانان و پرهیز از هرگونه اختلاف بین مسلمانان پای‌بندند و این را وظیفه مورد سفارش امامان معصوم خود می‌دانند، لکن هرگاه احساس کنند با سکوت خویش جای متهم و مدعی عوض می‌شود و مسلمات تاریخ زیر سوال می‌رود، قهرا به دفاع از تاریخ گذشته خویش می‌پردازند و وقایع صدر اسلام را در معرض اطلاع نسل امروز قرار می‌دهند و البته در این صورت، نتیجه حاصله خوشایند شما حضرات نیست!

۲. به راستی آیا فکر کرده‌اید چرا گذشتگان شما تحلیل تاریخ صدر اسلام و گزارش‌دادن از آن دوره زمانی را که دوران «آشکارشدن برخی نهان‌های غیر صالح و ریزش بخشی از خواص» بود، تحریم کرده‌اند؟!

(ملاحظه نمائید: قاعده «الامساک عما شجر بین الصحابه» و «الامساک عن الخوض فی ما شجر بینهم» / ر. ک: مجموع الفتاوی، ج ۴، ص ۳۳۲؛ الصواعق المحرقه، ج ۲، ص ۶۲۱؛ تطهیر الجنان و اللسان، ص ۱۵۱؛ تسدید الاصابه فی ما شجر بین الصحابه، ج ۱، ص ۱۲۱؛ منهاج السنه النبویه، ج ۶، ص ۲۵۴؛ التحریر و التنویر، ج ۶، ص ۲۲۱؛ الجامع لاحکام القرآن، ج ۱۶، ص ۳۲۱؛ الابانه الکبری، ج ۶، ص ۲۸۷؛ التوحید و العقیده، ص ۴۰۱؛ مقالات الاسلامیین، ج ۱، ص ۲۹۴؛ فتح الباری فی شرح صحیح البخاری، ج ۱۳، ص ۳۴؛ اعتقاد اهل السنه، ج ۱، ص ۱۷۷؛ و …).

واضح است با آشکارشدن حوادث آن دوران که مصیبت‌های روا انگاشته شده برصدیقه طاهره – سلام الله علیها – بخشی از آن است، بسیاری از باورها زیر سوال می‌رود؛ از این رو گذشتگان شما حکمت را در این دیدند – که برخلاف عقل و نقل – تحلیل تاریخ و کسب اطلاع از حوادث آن دوران را حرام بشمارند، حال چه شده است که شما کاری می‌کنید که افرادی ناچار شوند از آن حوادث بگویند و بنویسند و از مذهب و باور خویش دفاع کنند؟!

۳. صاحب این قلم، شما – عالیجنابان – را توصیه می‌کند ایام فاطمیه را به سکوت بگذرانید، از تفسیر، احکام، معاد، اخلاق و…بگویید؛ لکن وارد نقل آن دوره از تاریخ چه به اثبات (که به ضرر شماست) و چه به انکار نشوید که صلاح شما نیست.

۴. در میان سنیان، هستند عالمان، اساتید، طلاب و دانشجویانی که اگر بر واقعیت واقف شوند، راه دیگری را طی می‌کنند؛ از این رو، محققان و متتبعان را وادار نکنید تا از آن واقعیت‌های تلخ بگویند.

از ما گفتن بود و بس!

قم؛ حوزه علمیه؛ ابوالقاسم علیدوست