میلاد مبارک در ماه میهمانی

به گزارش عاشورا به نقل از خبرگزاری ایرنا، آن هنگام که نور تابان شمس علوی بر ماه تمام فاطمی افتاد آیینه تمام‌نمای حُسن و کمال و جمال، حُسن دلارای بهشتی خصالِ مجتبی را در رمضان‌الکریم به پدر خاک و مادر آب چشم روشنی داد.

ماه تمام در نیمه ماه آمد و مدینه را به قنداقه نور کریم آل طه و سرور جوانان اهل بهشت روشن کرد تا با قدوم سفره‌دار عالم به نام سبط اکبر رسول خدا همه نیازمندان و دردمندان عالم را غرق شادی و امید کند.

سیدِ زکی، مجتبای کرم، حُسن یوسف، خُلق خوش محمدی، سلوک بذل و بخشش و سخاوت ام‌المومنین، صولت حیدری و عصمت فاطمی در هیبت سبزپوش مدینه تجلی یافت تا عالمیان بدانند صاحب صلح حسنی هموارگر قیام حسینی است.

امام حسن (ع) مولود رمضان به اعتراف شیعه و سنی یکی از پنج شخصیت عظیم‌الشان اصحاب کسا و شان نزول آیه شریفه تطهیر است که حتی خداوند به‌وجود جمال دلارای حضرتش و سیدالشهدا بهشت را زینت داد.

نامت حسن، رسمت حسن، یادگارت احلی من العسل، زیباترین شجره معطر حیدری تو در مسلک فاطمی و نبوت احمدی است که جهانیان را از عطر و گلاب کرامت و سخاوت علویت  در سفره‌داری و مهربانی مدهوش و مشتاق کرده است.

سلام بر تو ای همه خوبی و صفا، ای همه مهر و وفا، سلام بر تو ای غریب مدینه که آوازه خلق خوشت حتی دشنام دهنده و ناسزا گوینده به تو را بر سر سفره ادب و عشق و محبت و سلامت نشاند.

سلام بر تو ای نور چشم زهرا(س) که کویر تشنه جان‌های خسته و مسکین از دریای کرامت و بخشندگیت سیراب می‌‍‌شود، سلام بر تو  که ۲۵ بار پیاده و سواره حج بیت‌الله را در حریم حرم عشق کردی، سلام بر تو ای حجت خدا و ای برگزیده حق که سه بار اموالت را بخشیدی، سلام بر تو سید جوانان بهشت، سلام بر برادر حسین(ع) و سلام بر حسن مجتبی(ع) که همه ما از سفره سخاوت و کرامت و محبت بی‌نظیرت خیر و برکت و عزت را لقمه می‌گیریم.

انتخاب نام حسن از سوی خداوند

پژوهشگر تاریخ اسلام در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با تبریک میلاد امام حسن(ع) به‌ عنوان دومین امام شیعیان گفت که سخنان خود را درباره شخصیتی که در زمان خود به نحو احسن توانست گردونه هدایت را به نحوه عالی بچرخاند و یک نقش نمونه و بی‌بدیلی را باتوجه به ماجراهای به‌وجود آمده سیاسی اعتقادی آن زمان پس از رحلت خاتم الانبیاء (ص) به‌ویژه پس از شهادت پدر بزرگوارشان ایفا کند در سه موضوع ولادت، فضایل و شخصیت حضرت و مسایل سیاسی اعتقادی و موضع این امام همام بیان می‌کند.

مجید زجاجی مجرد با اشاره به اینکه سخن گفتن درباره امام حسن (ع) که پدر بزرگوارش ولی الله الاعظم امیرالمومنین(ع) و مادر بزرگوارشان صدیقه طاهره سیده‌ زنان جهان از اول تا آخرین است وقت زیاد و تحلیل‌های متعددی نیاز دارد، افزود: ولادت آن حضرت در شب  نیمه‌ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت در مدینه واقع شد، البته برخی هم سال دوم را گفتند.

وی با استناد به روایت نامگذاری امام حسن(ع) از زنده یاد ابن بابویه ملقب به شیخ صدوق از بزرگان و محدثان بزرگان اسلام به نقل از امام زین‌العابدین(ع) به سندهای معتبر که وقتی این آقازاده به دنیا آمدند حضرت زهرا(س) بر امام علی(ع) و آن حضرت از رسول الله در نامگذاری سبقت نگرفتند، اظهار داشت: زمانی که این مولود مبارک را پیچیده در جامه سفید برای تعیین نامگذاری محضر آقا رسول الله بردند، پیامبر اکرم نیز به امام علی(ع) فرمودند که من در این کار بر حق تعالی سبقت نمی‌گیرم.

به گفته وی، پروردگار در این هنگام به جبرییل امر کرد که برای محمد(ص) پسری متولد شده است، به زمین برو و سلام مرا با تهنیت به او برسان و بفرما که علی نسبت به تو به منزله هارون نسبت به موسی است پس نام او اسم پسر هارون «شبر» یعنی به زبان عربی "حسن" است.

استاد تاریخ اسلام، نامگذاری امام حسن(ع) از سوی خداوند را یکی از فضایل بسیار بزرگ و با اهمیت دانست و گفت: ابومحمد کنیه آن حضرت و القابی از جمله حجت، امین، زکی و مجتبی و زاهد از لقب‌های امام دوم شیعیان است.

زجاجی مجرد با اشاره به سند زنده یاد کلینی به نقل از امام رضا(ع) اظهار داشت: وقتی امام حسن(ع) متولد شد، جبرییل در روز هفتم میلاد برای تهنیت و نامگذاری فرود آمد و فرمود که سرش را بتراشید و عقیقه برایش قربانی و به فقرا هدیه کنید.

وی با بیان اینکه سیمای جذاب امام مجتبی(ع) افزون بر زیبایی ظاهری بیانگر زیبایی معنوی آن حضرت نیز بود، افزود: زنده یاد شیخ جلیل علی بن عیسی بهاءالدین اربلی محدّث، مورّخ، ادیب و شاعر شیعی قرن هفتم در کتاب "کَشْفُ الغُمَّة فی مَعْرِفَةِ الأئمّة(ع)" درباره شکل ظاهری امام حسن مجتبی(ع) نوشته است آن حضرت سرخ و سفید، دارای چشمان بسیار سیاه و گشاده، گونه‌های هموار بدون برآمدگی، ریش انبوه، موی سر مجعد که بلند می‌گذاشت و بدن مبارکش در نهایت لطافت بود و بسیار خضاب (حنا گذاشتن)  می‌کرد.

به گفته وی، همچنین از امام علی(ع) روایت شده است که امام حسن(ع) از سر تا به سینه به حضرت رسالت شبیه بود.

مکارم اخلاق و فضایل امام حسن(ع)

استاد حوزه و دانشگاه، امام مجتبی(ع) را یک مولودِ مایه برکت برای اسلام و امت دانست و افزود: علی بن عیسی اربلی در کتاب "کَشْفُ الغُمَّة فی مَعْرِفَةِ الأئمّة(ع)" در بخش دوم حدیث درباره مکارم اخلاق و فضایل امام حسن(ع) گفته است که پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند "هر که مرا دوست بدارد باید حسن را نیز دوست بدارد".

زجاجی مجرد با تاکید بر اینکه امام حسن(ع) بارها و بارها بر دوش و دامن پیامبر می‌نشست، اضافه‌ کرد: رسول خدا دهانش را بر دهان امام حسن(ع) می‌گذاشت و تا سه بار می‌فرمود خداوندا من حسن را و دوست او را نیز دوست می‌دارم.

وی با تاکید بر این روایت شیخ صدوق به نقل از امام صادق(ع) را که از پدرانش درباره اخلاق و رفتار امام حسن نقل کردند، گفت: آن حضرت فرمودند که عبادت و زهد امام حسن(ع) در زمان خود از همه مردم بیشتر و  افضل بر همه آنان بود.

۲۵ حج خانه خدا و سه بار بخشش اموال

مبلغ دینی با اشاره به تعدد سفرهای حج امام حسن(ع) و به روایتی نزدیک ۲۵ سفر به‌صورت سواره یا پیاده با پای برهنه آن حضرت گفت: امام مجتبی(ع) تمامی مسیر صعب‌العبور و سنگلاخ ۴۰۰ تا ۴۲۰ کیلومتری امروز میان مکه و مدینه را با پای برهنه می‌پیمود و حتی اگر مرکب برای حضرت می‌آوردند سوار نمی‌شد، چرا که بر پایه روایت‌ها معتقد بود بالاترین عمل سخت‌ترین آن است.

وی ادامه داد: امام حسن(ع) با یاد مرگ، قبر و گذشتن از اینها گریه و زاری و فریاد می‌کرد به‌حدی که مضطرب به خود می‌پیچید و از خدا بهشت را مسالت و از آتش جهنم استعاذه(پناه بردن) می‌کرد.

زجانی‌ مجرد با بیان اینکه هر گاه امام مجتبی(ع) آیه "یا ایها الذین آمنوا" را می‌شنید لبیک، اللهم لبیک را تلاوت می‌کرد، تصریح کرد: آن حضرت سه بار ثروت خود را تقسیم کرد و نصف آن را برای خود نگه داشت و نصف دیگر را در راه خدا به فقرا بخشید.

مولف کتاب احلی من العسل با تاکید بر نفس کار بخشش اموال از سوی امام حسن(ع) اظهار داشت: چه کسی اینگونه می‌آید و داشته‌های خود را به خاطر خدا به این شکل با فقرا تقسیم می‌کند؛ آیا درسی از این بالاتر برای پیروان امام حسن وجود دارد؟

حلم و صبر و مهربانی که دشمنش را هم ادب کرد

زجاجی مجرد با یادآوری حلم، صبر و مهربانی و خوش‌اخلاقی امام حسن(ع) گفت: روزی مردی از شام به حضرت رسید، به ایشان دشنام داد، حضرت سکوت کرد سپس فرمود: "تو در این شهر غریب هستی، اگر منزل نداری، منزل ما متعلق به تو است، اگر بدهکاری من بدهی تو را قبول می کنم، اگر گرسنه‌ای تو را سیر می‌کنم، اگر لباس نداری تو را لباس می‌پوشانم و اگر حاجتی داری حاجتد را می دهم" و وقتی مرد این برخورد حلم‌گونه و مهربانانه امام را دید عوض شد و گفت تو خلیفه خدا هستی.

وی، عطر زدن، لباس‌های زیبا پوشیدن و نشستن امام حسن(ع) با فقرا را از دیگر خصایص برجسته و سجایای اخلاقی این امام همام برشمرد و افزود: آن حضرت در میان مردم بود، به هیچ وجه از مردم فاصله نمی‌گرفت و تمامی مردم برایش یکسان بودند و بینشان فرقی نمی‌گذاشت به‌ طوری که حتی اگر دشمن هم می‌آمد به او می‌بخشید.

امام نسبت به مسایل سیاسی اجتماعی بی‌تفاوت نبود

استاد تاریخ اسلام با تبیین توجه امام حسن(ع) به تمامی موضوع‌ها حتی نسبت به طبیعت، حیوانات، جامعه و نسبت به مسایل سیاسی اجتماعی اظهار داشت: در حدیثی از علامه مجلسی(ره) و برخی کتاب‌های معتبر نقل شده است که روزی جناب امام حسن(ع) طعام میل می‌فرمود در حالی که سگی نیز پیش رویش بود آن حضرت یک لقمه به این حیوان می‌داد و یک لقمه خود در دهان مبارک می‌گذاشت، یکی از اصحابش گفتند اجازه می‌دهید حیوان را از طعام شما دور کنم، فرمودند بگذارید باشد من از خداوند عزوجل حیا می‌کنم که صاحب روحی در روی من نظر دارد و من چیزی بخورم و به او نخورانم.

زجاجی مجرد درباره رفتار امام حسن(ع) با یکی از غلامانش نیز که مرتکب خیانت و مستوجب عقوبتب شده بود و رو به امام حسن(ع) والکاظمین الغیظ، و العافین عن الناس و الله یحب المحسنین را گفت، یادآور شد: آن حضرت با این سخنان غلام فرمود کظم غیض و تو را عفو کردم، از تقصیرت گذشتم، تو را آزاد و حتی مبلغی برایت مقرر کردم؛ به راستی آیا در واقع می‌توان چنین امام و شخصیتی را در دنیا پیدا کرد، از این رو تمامی مسلمانان و مومنان باید شاد باشند که چنین رهبر دینی از ایمه (پیشوایان) آنان متولد می‎‌شود و چنین آقایی را پیروی می‌کنند.

مسایل سیاسی اعتقادی و موضع امام حسن(ع)

وی با اشاره به ۲ نگاه آگاه در زمانی که پدر بزرگوار امام حسن(ع) به شهادت رسیدند و آن حضرت مسوولیت امر را به عنوان جانشین به عهده گرفتند، گفت: یکی، نگاه سیستمی که از سقیفه بنی ساعده ایجاد شده بود و بعد از کشته شدن خلیفه سوم با علی بن ابیطالب(ع) بیعت کردند و ماجرا پس از سه جنگ جمل، صفین و نهروان به اینجا کشیده شد که آن حضرت به دست شخصی یا جریان نهروانی، خوارجی، کجروی‌ها و تفکرات غلط  آنان به شهادت رسید و با همین سیستم نیز امام مجتبی(ع) حاکم شد، اما سیستم دیگر اینست که ولایت انتصابی نه انتخابی و امام حسن(ع) امام است و نیاز به بیعت ندارد که کسی با او بیعت بکند یا نکند و در مبحث کنونی جایی ندارد.

زجاجی مجرد افزود: شیخ صدوق و مفید و بسیاری از عالمان نقل کردند که امام مجتبی(ع) پس از شهادت پدر بزرگوارش، بر روی منبر خطبه‌ای خواند و این جملات را فرمود که ما حزب الله و عترت رسول خدا که از همه کس به آن حضرت نزدیک تر هستیم، ما اهل بیت(ع) رسالت که از گناهان و بدی‌ها مطهر هستیم، ما یکی از ۲ شی گرانبها (انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی) هستیم که حضرت رسالت به جای خود در میان امت به امانت گذاشت.

وی ادامه داد: حضرت خطبه را اینگونه ادامه داد و فرمود که از ما اطاعت کنید که اطاعت از ما از جانب خدا بر شما واجب شده و اطاعت از ما به اطاعت پیغمبر خدا مقرون شده است و این آیه را بازگو کرد "یا ایها الذین امنو اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم".

۲۰ سال توطئه و دسیسه معاویه در شام

زجاجی مجرد با تاکید بر توطئه‌های ۲۰ ساله معاویه و انواع دسیسه‌های حزب معاویه از زمانی که به شام رفته و در دوره خلیفه دوم، افزود: آنان در نهایت پس از شهادت امام علی(ع) با  دوچندان کردن توطئه‌ها از جمله خریدن برخی با پول، از میان برداشتن برخی با زهر و کشتار و متوسل ‌شدن به هر نوع مکر و حیله به‌گونه‌ای که حتی برخی فرماندهان لشکر امام حسن(ع) خود را تسلیم می‌کردند اما آن حضرت با مدیریت الهی بالاترین پیروزی از جبنه اعتقادی اسلام ناب محمدی را در متن صلح نامه با معاویه قرارداد و در مفاد آن نوشت معاویه حق ندارد بعد از خودش کسی را انتخاب کند هر چند معاویه خلاف آن عمل کرد.

صلح امام حسن(ع) خط بطلانی بر مولودهای سقیفه بنی ساعده

وی با بیان اینکه صلح امام حسن(ع) خط بطلانی بر مولودهای سقیفه بنی ساعده زد افزود: امام با این صلحش آن رگه اسلام ناب را در لابه‌لای این همه خار و خاشاک نجات داد و باعث حفظ جان مومنان و جلوگیری از خونریزی شد؛ در روایت نیز آمده است که چگونه آفتاب به زمین می‌تابد، صلح امام مجتبی(ع) نیز مایه برکت است.

به گفته وی، برخی‌ها امر بر آنها مشتبه شده بود و مسیر را غلط می‌رفتند و حتی به امام اعتراض می‌کردند که امام در پاسخ آنان داستان حضرت خضر و موسی را گوشزد می‌کرد و می‌گفت آنگونه که خضر نبی مصلحت برخی موارد را می‌دانست و حضرت موسی(ع) از آن خبر نداشت، شما نیز نمی‌دانید من چه کار بزرگی انجام دادم تا اسلام نو پا از بین نرود و با این صلح اصل اسلام باقی بماند.

زجاجی مجرد با اشاره به وقوع صلح امام حسن(ع) ۶ ماه پس از  شهادت امیرالمومنین(ع) و پس از اینکه معاویه با توطئه و دغل‌بازی حاکم شد، اظهار داشت: آن حضرت با اعوان و انصارش از کوفه به مدینه حرکت کردند و نزدیک ۱۰ سال گذشت تا اینکه بالاخره نتوانستند ایشان را تحمل کنند و با توطئه و تطمیع زن آن حضرت از سوی معاویه او را زهر خورانیدند و به شهادت رساندند.

وی افزود: حتی جریان‌های سیاسی ملحد و خطرناک پس از شهادت امام حسن(ع) نیز اجازه ندادند پیکر مطهرش کنار قبر پیامبر(ص) به خاک سپرده شود و با درگیری چوبه تیر بر جسم مبارکش نشاندند، اما درایت امام حسین(ع) توطئه آنان را خنثی و آن حضرت را در قبرستان بقیع دفن کرد.