یک کارشناس مذهبی معتقد است تسلیم بودن در برابر امر امام، مهمترین درس از دوران امام مجتبی (ع) برای زندگی است.
به گزارش عاشورا نیوز به نقل از خبرگزاری ایرنا ،حجت الاسلام محمدرضا فوادیان روز سه شنبه به مناسبت سالروز شهادت امام حسن مجتبی (ع) گفت: امام مجتبی(ع) زمانی به امامت رسید که جامعه در زمان امامت امیرمومنان (ع) متحمل جنگ های سنگینی با معاویه شده بود لذا مردم خسته و درمانده شده بودند و حاضر نبودند ولی خدا یعنی امام حسن (ع) را یاری کنند.
وی افزود: آنچه برای مردم این عصر و زمان از دوران امامت امام مجتبی (ع) درس برای زندگی است، رضایت داشتن و تسلیم بودن در برابر امر امام است. اسلام یعنی تسلیم بودن و ما باید ببینیم امام از ما چه می خواهد و همان کار را انجام دهیم و به آن راضی باشیم. به تعبیر دیگر باید ولایت پذیری داشته باشیم. یعنی معتقد باشیم هر چه آن خسرو کند شیرین بود. ما در برابر اراده امام از خودمان چیزی نخواهیم و در برابر هر چیزی که او می خواهد، تسلیم باشیم.
معاون پژوهشی گروه علمی موسسه حنیف اضافه کرد: زمانی که امام حسین (ع) از مکه خارج می شود، ما باید تسلیم آن حضرت باشیم و او را همراهی کنیم؛ نه این که بگوییم می خواهیم مناسک حج را انجام دهیم. در این عصر و زمان نیز باید ببینیم امام از ما چه می خواهد که همان دین، عبادت، طاعت و مسیر بندگی است. اگر ما اعتقاد به امام داریم باید با تمام وجود او را پذیرا باشیم و این مهمترین درس از دوران امام حسن (ع) است.
وی درباره این موضوع که چگونه متوجه رضایت امام از اعمال و رفتارمان شویم، گفت: هر کاری که می خواهیم انجام دهیم به این نکته توجه داشته باشیم که آیا این کار مورد رضایت امام هست یا نه. مثلا اگر قرار است من به محفلی بروم، به نفس خودم مراجعه کنم که آیا امام از رفتن من به این مجلس راضی است یا نه و اگر می خواهم سخنی بگویم، آیا اگر امام زمان اینجا باشد، این سخن را بر زبان جاری خواهم ساخت یا نه. بنا بر این اگر امام رضایت داشته باشد قطعا ولایت امام در آن جاری شده و این همان ولایت پذیری است.
نمونه هایی از صبر امام حسن (ع)
این پژوهشگر مذهبی با بیان فرازهایی از زندگی کریم اهل بیت (ع) گفت: یکی از مهمترین ویژگی های امام حسن مجتبی (ع) حلم و بردباری آن حضرت است و با صبری که داشتند شیعیان را با وجود مشکلات فراوان سرپرستی کردند. برخی از شیعیان به دلیل اقدامی که امام حسن (ع) انجام داده بودند، اعتراض می کردند. در زندگی هر انسانی یک قله و اوج برای کارهایش وجود دارد و قله فعالیت های امام حسن صلحشان بود و این صلح بهترین کاری بود که حجت خدا می توانستند انجام دهند اما این کار به ذائقه برخی خوش نیامد و به حضرت اعتراض کردند.
وی افزود: امام علاوه بر منصب اجتماعی مناصب فردی نیز داشتند. امام توسط همسرش جعده به شهادت رسید ولی نحوه رفتار امام مجتبی (ع) با همسرش در خانه برای همه ما درس است. در طول تاریخ برای ما مثال زده اند که آسیه همسر فرعون یکی از چهار زن بهشتی است. این نکته برای همسران قابل توجه است که اگر مردی در خانه بداخلاق است بدرفتاریش به اندازه فرعون نیست و اگر زنی بد باشد به اندازه قاتل امام مجتبی نیست ولی نحوه رفتار ما در زندگی یعنی سبک زندگی مانند همسرداری و همسایه داری باید مانند امام باشد.
فوادیان ادامه داد: یکی از همسایه های امام مجتبی (ع) یهودی بود و هنگامی که همسر این یهودی برای کاری به خانه امام حسن مجتبی (ع) مراجعه کرد، متوجه شد که دیوار منزل امام از طرف خانه آنها نمدار است و به امام می گوید آیا این نم بواسطه دیوار منزل ماست که امام می فرماید بله . آن زن یهودی می گوید چرا به ما تذکر ندادید که آن را رفع کنیم. امام می فرماید جد ما رسول خدا (ص) فرموده است انسان باید با همسایه خود مهربان باشد و این زن با دیدن این رفتار امام، دین اسلام را پذیرفت.
امام حسن مجتبی (ع) در شب نیمه رمضان سال سوم هجری در مدینه چشم به جهان گشود و حدود هفت سال از دوران زندگی پیامبر اسلام (ص) را درک کرد و پس از آن حضرت، حدود ۳۰ سال با پدر بزرگوارشان علی بن ابی طالب (ع) ملازمت داشت.
بعد از شهادت امیرمومنان (ع) به مدت ۱۰ سال عهده دار مقام امامت بودند و حکومت اموی پس از تحمیل صلح بر امام حسن (ع) گرچه به بسیاری از اهداف خود رسیده بود، ولی هم چنان وجود امام مجتبی (ع) مانع از به اجرا درآوردن نیات پلید آنان بود و از جمله اهدافی که معاویه دنبال می کرد؛ تعیین جانشین برای خود بود.
معاویه از اجرای این تصمیم که برخلاف مفاد صلح نامه او با امام حسن (ع) بود، وحشت داشت و می دانست اگر در زمان حیات آن حضرت به چنین کاری دست بزند، با مخالفت شدید امام حسن (ع) روبرو خواهد شد.بر این اساس تصمیم گرفت از هر راه ممکن امام (ع) را به شهادت برساند و پس از بررسی های زیاد جعده همسر امام حسن (ع) که دختر اشعث بن قیس بود را مناسب ترین فرد برای تحقق بخشیدن به این هدف پلید دید.
معاویه به صورت محرمانه ۱۰۰ هزار درهم برای جعده فرستاد و به او قول داد که اگر امام (ع) را به شهادت برساند او را به همسری یزید درخواهد آورد و جعده به طمع وعده معاویه آن حضرت را با ریختن زهر در آب آشامیدنی مسموم کرد و طولی نکشید بر اثر آن، کریم اهل بیت به روایتی در بیست و هشتم صفر سال ۵۰ هجری در سن ۴۷ سالگی به شهادت رسید.
ارسال نظر