مرحوم حکیمی قرآن‌شناسی دردمند بود

معاون قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از مرحوم محمدرضا حکیمی به عنوان قرآن‌شناسی دردمند و حدیث‌دانی برجسته یاد کرد که به قله‌های کمال و حیات طیبه انسانی چشم دوخته بود.

به گزارش عاشورا نیوز به نقل از خبرگزاری ایرنا،معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عبدالهادی فقهی زاده روز دوشنبه (اول شهریور) در پیامی با تسلیت درگذشت استاد محمدرضا حکیمی نوشت: خبر ارتحال ملکوتی خادم القرآن‌الکریم و حدیث‌پژوه برجسته حضرت علّامه و حکیم متالّه استاد محمدرضا حکیمی (ره) موجب تألم و تأثر فراوان گردید. ایشان عمر سراسر برکت خویش را در مطالعه و پژوهش در آیات و روایات اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و نشرآموزه‌های نورانی آنان سپری‌کرد و مبلّغ راستین آموزه‌های ناب قرآن و عترت بود و در این راه با تأسی از تعالیم انسان‌ساز و کمال‌بخش اسلام، خود به سمت و سوی کمال در پرواز بود.

وی افزود: استاد محمدرضا حکیمی (ره) قرآن‌شناسی دردمند، حدیث‌دانی برجسته و خردورز بود که با دوری از نام و نان، به قله‌های کمال و حیات طیبه انسانی چشم دوخته بود. دغدغه‌مندی، توجه ویژه به فقرا و مستضعفان، دین‌مداری، دردمندی و درمان شناسی در آثار گرانبار و پرشمار آن ادیب حکیم موج می‌زند که الحیاة، بیدارگران اقالیم قبله، فریاد روزها، کلام جاودانه، خورشید مغرب، عقل سرخ، عاشورا؛ مظلومیتی مضاعف، تنها شاخه و برگ‌هایی از آن نخل تنومند معرفت و معنویت است.


حکیمی متولد ۱۴ فروردین ۱۳۱۴ شمسی (۱۳۵۴ قمری) در مشهد و پدرش عبدالوهاب از معتمدان و محترمان بازار این شهر بود. استاد حکیمی در سال ۱۳۲۰ تحصیلاتش را آغاز کرد و در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و ۲۰ سال از عمر خود را در این حوزه به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند.


محمد تقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهمترین اساتید وی بودند. او علوم غریبه، رمل و اوفاق را نزد ابوالحسن حافظیان و شیخ مجتبی قزوینی آموخت. استاد حکیمی اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی در سال ۱۳۴۸ شمسی دریافت کرد.

کتاب الحیاة یک دایرةالمعارف اسلامی است و از شهرت و اعتبار خاصی در جهان اسلام برخوردار است. این اثر ۱۲ جلدی به زبان عربی، نوشته زنده یاد محمدرضا حکیمی و دو برادرش علی و محمد حکیمی است. آغاز نگارش این کتاب در سال ۱۳۵۳ بوده و آخرین جلد آن در سال ۱۳۹۴ ش منتشر شده است. هدف نویسندگان، ارائه سیمای اسلام و تشیع، بر محور عدالت اجتماعی و آزادگی فردی بوده و منبع اصلی خود را قرآن و حدیث دانسته‌اند. احمد آرام شش جلد اول را به فارسی ترجمه کرده است.

کتاب «منهای فقر» اثری برگرفته‌ از مجموعه آثار علامه محمدرضا حکیمی و حاوی دیدگاه عدالت‌خواهانه علامه حکیمی و حاوی موضوعات اقتصادی در اسلام و نحوه مواجهه پیشوایان دینی با موضوع فقر است.

استاد علی شریعتی (۱۳۱۲ تا ۱۳۵۶)، نویسنده، مورخ و جامعه‌شناس او را به عنوان وصی خود جهت هرگونه دخل و تصرف در آثارش انتخاب کرده بود.​

ارسال نظر