سلامتی روح و جسم از منظر حضرت عیسی مسیح (ع)

۲۵ دسامبر برابر است با میلاد حضرت عیسی مسیح (ع)، پیامبری که پیش از آخرین پیامبر یعنی حضرت محمد (ص) به پیامبری مبعوث شد و او را روح‌الله نامیدند.

به گزارش عاشورانیوز به نقل از خبرگزاری فارس، ۲۵ دسامبر برابر است با میلاد حضرت عیسی مسیح (ع)، پیامبری که پیش از آخرین پیامبر یعنی حضرت محمد (ص) به پیامبری مبعوث شد و او را روح‌الله نامیدند.

انبیای الهی آمده‌اند تا راه رسیدن به موفقیت را برای ما هموار کنند

حجت‌الاسلام طاهر قلی‌زاده محمدی کارشناس مذهبی و مباحث ارتباطات اجتماعی و خانواده در گفت‌وگو با فارس با اشاره به اینکه انبیای الهی آمده‌اند تا راه رسیدن به موفقیت را برای ما هموار کنند، گفت: تحقیقات بسیاری درباره ارتباط روح و فکر با جسم انسان و آن چه انجام می‌دهد صورت گرفته است و می‌توان این را از امور مسلم دانست که بین سلامت روح و فکر انسان با سلامت جسم او و همچنین افعال و رفتار انسان ارتباط دقیقی برقرار است لذا اگر هر یک از آنها آن گونه که باید باشند مدیریت نشوند بر دیگری نیز تأثیر سوء گذاشته و انسان را با چالش‌های جدّی مواجه می‌کند.

حضرت عیسی از جمله انبیایی است که با خصوصیاتی ممتاز از دیگران متمایز بود

وی ادامه داد: از سوی دیگر معتقدیم انبیاء الهی به عنوان سفیران الهی آمده بودند تا راه را برای رسیدن به موفقیت‌ها هموار ساخته و آنچه را که بر روح و جان انسان‌ها تأثیر قابل توجهی داشته یا مانع محسوب می‌شود، بیان کنند. از بین انبیاء الهی می‌توان برای برخی مقامی شاخص در نظر گرفت و آنها را بر اساس خصوصیاتی که داشته‌اند از سایر انبیاء متمایز دانست. بی شک یکی از این انبیاء حضرت عیسی (ع) است که خداوند متعال در قرآن کریم او را با القابی مانند روح الله و کلمة الله معرفی کرده و برای او امتیاز قائل شده و او را شخصیتی متعالی دانسته است.

این کارشناس مذهبی با اشاره به بیانات حضرت عیسی (ع) در موضوع سلامتی روح و جسم، گفت: در بین جملات نابی که از این پیامبر الهی صادر شده با عباراتی مواجه می‌شویم که توجه و به کارگیری آنها می‌تواند چراغ راهی باشد برای سلامتی روح و جسم و جان انسان.

هرکس غم و ناراحتی‌اش زیاد باشد، بدنش بیمار می‌شود

محمدی ادامه داد: از جمله کلمات ناب حضرت مسیح می‌شود به این تذکر اشاره کرد که فرمودند: «هرکس که غم و ناراحتی‌اش زیاد باشد، بدنش بیمار می‌شود و هرکس که اخلاقش بد باشد، خودش را عذاب می‌دهد.» (امالی صدوق، ص ۵۴۳) خلقت انسان به گونه‌ای است که مجموعه‌ای از احساسات و روحیات مختلف در او جمع شده و متناسب با شرایطی که با آن مواجه می‌شود و بر اساس ویژگی‌های درونی و پیش زمینه‌های روحی و فکری خود، واکنش‌هایی را بروز می‌دهد؛ واکنش‌هایی که بر سایر افکار و اعمال و روحیات انسان نیز تأثیرات کوتاه مدت و بلند مدت خواهد داشت.

نباید انسان وجود خود را بستری برای هجوم اندوه و حزن قرار دهد

وی غم و شادی را دو احساس همیشگی انسان برشمرد و گفت: یکی از احساسات طبیعی انسان، غم و ناراحتی است و هر انسان سالمی ناگزیر در مواجهه با حوادث تلخ و نامطلوب که با خواسته‌های او همسو نیست، دچار آن خواهد شد. اما آن چه باید دانست این است که نباید انسان وجود خود را بستری برای هجوم اندوه و حزن قرار دهد و زندگی‌اش به گونه‌‌ای باشد که احساس غالب در وجود او غم و اندوه باشد. از آن بدتر این که، زمینه‌ای فراهم شود که اندوه در وجودش تداوم پیدا کند.

خصوصیات انسان اندوهگین

این کارشناس مذهبی افزود: انسان اندوهگین به نوعی این تفکر را در وجود خود حاکم می‌کند که هیچ چیز ارزش به دست آوردن را ندارد و تلاش برای رسیدن به هر چیزی بی‌فایده و بی‌ارزش محسوب می‌شود و در نتیجه‌ همین تفکر سبب خواهد شد که شخص، خود را در پیگیری تمامی مسائل چه دنیایی باشد و چه معنوی و آخرتی بی‌رغبت ببیند و در کمترین مرحله آسیب‌هایی اساسی به جسم و جان خود بزند، مطلبی که در بیان پیامبر اولوالعزم خداوند متعال حضرت عیسی (ع) به خوبی به آن اشاره و تذکر داده شده است که غم و ناراحتی که امری درونی و باطنی است تأثیرات منفی نه فقط به روح بلکه به جسم انسان نیز وارد خواهد ساخت.

حجت‌الاسلام محمدی مشکلات جسم و روح را تنیده در هم دانست و گفت: طبیعی است که با اختلال در سیستم بدن، انسان از آن چه باید انجام دهد و حتی ضروری محسوب می‌شود دور خواهد شد؛ دور شدنی که خود ممکن است شروع مشکلات بسیار دیگری باشد که یقیناً منحصر در جسم نخواهد بود و اخلاق و رفتار انسان را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد. همچنین می‌تواند اخلاق را فاسد کرده، اسباب تشدید افسار گسیخته عذاب درونی انسان را فراهم آورده و او را با مشکلات متعددی مواجه کند.

نظر امیر‌المؤمنین درباره رفع اندوه

وی افزود: نکته‌ای که حضرت عیسی (ع) به زیبایی در ادامه فرمایششان مطرح کرده و فرمودند: «و هر کس که اخلاقش بد باشد، خودش را عذاب می‌‌دهد.» اما یکی از سؤالات اساسی در این مرحله این است که راه مدیریت اندوه چیست؟ می‌توان در پاسخی کوتاه اما جامع، راه نجات و مدیریت اندوه و ناراحتی را صبر و مشورت و بالا بردن سطح دانش تا رسیدن به یقین و معرفت دانست. چرا که انسان با صبوری و پرهیز از بی‌تابی و شتابزدگی از یک سو و از سوی دیگر با بالا بردن سطح دانش و اطلاع از ماهیت اصلی اتفاقات و استفاده از علم و معنویات می‌تواند مدیریت بهتری نسبت به اندوه و ناراحتی‌هایش داشته باشد. مطلبی که به زیبایی در کلام امیرالمؤمنین علی (ع) به آن اشاره شده چنان که می‌فرماید: «اندوه‌هاى خویش را با صبر استوار و یقینِ نیکو برطرف کن.» (نهج البلاغه؛ نامه ۳۱)

انتهای پیام/

 

 

ارسال نظر